Annefleur Visscher
|
Een aantal jaar geleden was ik op zoek naar meer zingeving in mijn leven. Met een achtergrond in de pedagogiek, wetenschappelijk onderzoek en ICT, maar ook opgegroeid zijnde met een besef van leven en dood kwam ik in aanraking met het uitvaartvak. Een opleiding tot uitvaartverzorger volgde. Ik voelde dat dit mijn plek was, waar ik iets kon betekenen voor mensen op een van de meest wezenlijke en kwetsbare momenten in het leven.
In het vormgeven van het afscheid, maar ook in de periode ervoor of erna ben ik er voor jullie, ontzorg ik zodat jullie bezig kunnen zijn met dat wat echt belangrijk is. Graag denk ik met jullie mee om het afscheid vorm te geven, de grote lijnen, de kleine details, hoe kunnen we het zo maken dat het afscheid bij jullie past. Zijn er nog andere kinderen die jullie bij het afscheid willen betrekken? Ik kan helpen met tips zodat zij op eigen wijze en passend bij de leeftijd, afscheid kunnen nemen. |
Over mij...
De uitvaartwereld heeft mij 2 mooie cadeaus gegeven: vervulling in mijn werk en ook de liefde. Na enige tijd was ik zwanger. Ik genoot van het kleine wonder dat in mijn buik groeide. Jesse, ons eerste kindje, onze zoon. We zagen hem voorbij komen op de echo's, ik voelde hem bewegen in mijn buik. 21 weken lang samen en onlosmakelijk verbonden. Toen is hij geboren en hebben wij afscheid van hem moeten nemen. Door onze ervaring in het uitvaartvak, waren er praktisch gezien geen verrassingen. We wisten alle wegen te bewandelen om op een mooie manier afscheid van hem te nemen. Over rouw had ik al veel gelezen, maar theorie en praktijk zijn niet voor niets twee verschillende dingen. Emotioneel gezien was het een heel nieuw pad. Ik heb de tijd genomen om te ervaren, om te helen en om Jesse een plekje te geven in mijn, in ons leven.
Ik las een gedicht van Floortje Agema dat mij raakte. Haar eerste alinea:
Ik weef jou
ik weef de tranen in mijn leven
ik weef de trots in alle dagen
ik weef de pijn in zachte strengen
ik weef jou, in alle lagen
En ik heb gewoven, ik weef soms nog steeds. Weven is hard werken. Weven is door gaan, is stil staan bij momenten. Is nabijheid en verbondenheid over de dood heen. En zo kan ik weer vrolijk zijn, genieten, Jesse is altijd bij ons. Ook nu onze dochter Sofie geboren is. Mijn verlies maakt me een rijker, ronder persoon. Daar ben ik dankbaar voor. In mijn werk kan ik mensen nog beter begrijpen, ondersteunen en hen helpen in het afscheid nemen.
De uitvaartwereld heeft mij 2 mooie cadeaus gegeven: vervulling in mijn werk en ook de liefde. Na enige tijd was ik zwanger. Ik genoot van het kleine wonder dat in mijn buik groeide. Jesse, ons eerste kindje, onze zoon. We zagen hem voorbij komen op de echo's, ik voelde hem bewegen in mijn buik. 21 weken lang samen en onlosmakelijk verbonden. Toen is hij geboren en hebben wij afscheid van hem moeten nemen. Door onze ervaring in het uitvaartvak, waren er praktisch gezien geen verrassingen. We wisten alle wegen te bewandelen om op een mooie manier afscheid van hem te nemen. Over rouw had ik al veel gelezen, maar theorie en praktijk zijn niet voor niets twee verschillende dingen. Emotioneel gezien was het een heel nieuw pad. Ik heb de tijd genomen om te ervaren, om te helen en om Jesse een plekje te geven in mijn, in ons leven.
Ik las een gedicht van Floortje Agema dat mij raakte. Haar eerste alinea:
Ik weef jou
ik weef de tranen in mijn leven
ik weef de trots in alle dagen
ik weef de pijn in zachte strengen
ik weef jou, in alle lagen
En ik heb gewoven, ik weef soms nog steeds. Weven is hard werken. Weven is door gaan, is stil staan bij momenten. Is nabijheid en verbondenheid over de dood heen. En zo kan ik weer vrolijk zijn, genieten, Jesse is altijd bij ons. Ook nu onze dochter Sofie geboren is. Mijn verlies maakt me een rijker, ronder persoon. Daar ben ik dankbaar voor. In mijn werk kan ik mensen nog beter begrijpen, ondersteunen en hen helpen in het afscheid nemen.
